رفتن افراسیاب و سیاوش به شکار

.

.

داستان را با صدای محسن مهدی بهشت از اینجا بشنوید

رفتن افراسیاب و سیاوش به شکار

	بدان شاهزاده چنین گفت شاه،	که:«یک روز با من به نخچیرگاه،
1395	گِرایی که دل شاد و خرِّم کنیم؛	روان را، به نخچیر، بی غم کنیم!»
	بدو گفت:«هر گه که رای آیدت،	بر آن سو که دل رهنمای آیدت.»
	برفتند روزی به نخچیرگاه؛	همی رفت با یوز و با باز شاه.
	سپاهی ز هر گونه با او برفت،	از ایران و توران به نخچیر، تفت.
	سیاوش، به دشت اندرون گور دید؛	چو باد از میان سپه، بردمید.
1400	سبک شد عنان و  گران شد رِکیب؛	همی تاخت اندر فراز و نشیب
	یکی را ، به شمشیر ، زد بر دو نیم؛	دو دستش ترازو شد و گوژ سیم.
	به یک جَو، ز یک سو گرانتر نبود؛	نَظاره شد آن لشکر شاه، زود.
	بگفتند یکسر همه انجمن،	که:«اینَت سرافراز و شمشیرزن!»
	به آواز گفتند یک با دگر،	که :«ما را بَد آمد از ایران به سر.
1405	سرِ سروران اندر آمد به ننگ،	سَزد گر بسازیم، با شاه جنگ.»
	به غار و به کوه و به هامون بتاخت؛	به شمشیر و تیر و به نیزه، بیاخت.
	به هر جایگه بر، یکی توده کرد؛	سپه را ز نخچیر آسوده کرد؛
	وزآن جایگه، سویِ ایوانِ شاه	همه، شاددل، برگرفتند راه.
	سپهبَد، چه شاد و چه بودی دُژَم،	بجز با سیاوش نبودی به هم.
1410	ز جَهن و ز گرسیوز و هر که بود،	به کَس راز نگشاد و شادان نبود؛
	مگر با سیاوش بُدی روز و شب؛	از او برگشادی، به خنده دو لب.
	بر این گونه، یک سال بگذاشتند؛	غم و شادمانی به هم داشتند.

.

عکس از اینجا

Par. 34

How Afrasiyab and Siyawush went to the Chase

Afrasiyab said to the prince: "Come with me
Some day a-hunting to refresh our hearts,
And banish all our troubles in the chase."
"Whene'er thou wilt," he answered, " whereso'er
Thy heart disposeth thee to lead the way:'
One day they went. The king took hawks and
cheetahs,
And many of Iran and of Turan

|p268

Of all conditions hastened to the meet.
The prince spied onager upon the plain,
And, sped from his companions like the wind,
With reins held lightly and feet firmly pressed
He galloped o'er the hollows and the hills,
And, having, cloven an onager in halves,
Made them the silver and his hands the scales,
And found the two sides equal to a grain.
The king and all his train watched eagerly,
Exclaiming: "What a noble swordsman this!"
And one man to another called and said:-
"Ill from Iran hath come on us erewhile,
And our brave leaders have been put to shame
Now is the time to fight against the Shah."
But Siyawush still chased his onagers
And spread destruction over all the plain.
He galloped over valley, hill, and waste,
Employing arrow, spear, and scimitar.
Where'er he went he piled a heap of game,
And killed enough for all the company.
Thence to the palace of Afrasiyab
They took their way with gladness in their hearts.
The monarch in his pleasures and his griefs
Held intercourse with none but Siyawush,
Confided not in Jahn and Garsiwaz,
Or other such; he took no joy in them,
But passed with Siyawush his days and nights
In merriment. Thus while a year went by
They shared all griefs and pleasures equally.

http://etcweb.princeton.edu/shahnama/v2.htm

.

.