آراستن کاوس جهان را(2066-2088)

عکس از اینجا

داستان را از اینجا با آوای ترانه بشنوید

آراستن کاوس جهان را

2066	بیامد سویِ پارس کاوسْ کی ؛	جهانی، به شادی، نو افگند پی.
	بیاراست تخت و بگسترد داد؛	به شادیٌ و رامش در اندر گشاد.
	فرستاد هر سو یکی پهلوان،	سرافراز و بیدار و روشن روان.
	به مرو و نشابور و بلخ و هَری،	فرستاد بر هر سویی لشکری.
2070	جهانی پر از داد شد یکسره؛	همی روی برتافت گرگ از بره.
	ز بس گنج و شادی و بس فرٌهی،	پری مَردم و دیو گشتش رهی.
	مِهان پیشِ کاوس کهتر شدند؛	همه تاجدارانش لشکر شدند.
	جهان پهلوانی به رستم سپرد؛	همه روزگارِ بهی زو شمرد.
	یکی جای کرد اندر البرز کوه،	که دیو، اندر آن رنجها، شد ستوه.
2075	بفرمود تا سنگِ خارا کَنَند؛	دو خانه پر از دانه اندر کنند.
	بیاراست آخور به سنگ اندرون،	ز بهر ستورانش سیصد فزون.
	ببست، آن زمان، تازیان رادر اوی؛	هم استر، عماری کش راهجوی.
	دو خانه دگر ز آبگینه بساخت؛	زبر جد به هر جایش اندر نشاخت.
	در او ساخت جایِ خُرام و خورش،	که باشد از آن خوردنی پرورش.
2080	دو خانه ز بهرِ سلیح نبرد،	بفرمود کز سیمِ پالوده کرد.
	یکی جایگه ساخت بر سنگِ راست،	که روزش نیفزود هرگز نه کاست؛
	یکی کاخِ زرٌین ز بهر نشست،	بر آورد، بالاش داده دو شست.
	نبودی در او تیر پیدا ز دی؛	هوا عنبرین بود بارانش مَی.
	بر ایوانش یاقوت برده به کار؛	ز پیروزه کرده، بر او بر ، نگار.
2085	همه ساله روزش بهاران بُدی	گلش چون رخ غمگساران بدی.
	ز دردِ دل و رنج و غم دور بود؛	بدی با تنِ دیوِ رنجور بود.
	به خواب اندر آمد سرِ روزگار،	ز خوبیٌ و از داد آن شهریار.
	به رنجش گرفتار، دیوان بُدند؛	ز پاداَفره او، غریوان بدند.

واژه نامه و توضیح ات:

2069:هری: ریختی از هرات

2070:  روی برتافتن گرگ از بره:کنایه ای است ایما  از دادگستری بسیار

2075: خانه: در معنی اتاق

2079: خرام:در معنی مهمانی و سور به کار رفته است

2081:نیفزودن و ناکاستن روز:کنایه ای ایما از بهاری بودن

2083:بارانش می: باران آنجا می بود

ج:280689-1